Doktryna wojenna Polski w 1939 r.:

• obronę kordonową (liniową) wzdłuż całej granicy polsko-niemieckiej (przyczyny zastosowania obrony kordonowej: nie można było oddać bez walki terenów mających zywotne znaczenie dla państwa polskiego - Pomorza, Wielkopolski, Śląska; strona polska brała pod uwagę możliwość wstrzymania działań przez Niemców po zajęciu wymienionych ziem i następnie wymuszenie na Zachodzie legalizacji faktów dokonanych),
• następnie działania opóźniające do momentu ofensywy sojuszników zaachodnich (w 15 dniu wojny).

• Samodzielna Grupa Operacyjna "Narew" (gen. Czesław Młot-Fijałkowski, 2 dywizje piechoty, 2 brygady kawalerii);
• Armia "Modlin" (gen. bryg. Emil Przedrzymirski-Krukowicz, 2 dywizje piechoty, 2 dywizje kawalerii, zadanie: osłona Warszawy od północy);
• Grupa Operacyjna "Wyszków" (1 dywizja piechoty);
• Armia "Pomorze" (gen. dyw. Władysław Bortnowski, 5 dywizji piechoty, 1 brygada kawalerii, zadanie: obrona Pomorza od wschodniej i zachodniej granicy);
• Armia "Poznań" (gen. dyw. Tadeusz Kutrzeba, 4 dywizje piechoty i brygada kawalerii, zadania: obrona Wielkopolski od północy i zachodu);
• Armia "Łódź" (gen. dyw. Juliusz Rómmel, 3 dywizje piechoty, 1 brygada kawalerii, zadanie: osłona Łodzi oraz linii komunikacyjnych Warszawy z poludniowego zachodu);
• Armia "Kraków" (gen. bryg. Antoni Szylling, 5 dywizji piechoty, 1 brygada górska, 1 brygada kawalerii, 1 brygada kawalerii zmotoryzowanej, zadanie: rozwinięcie sił w celu obrony Śląska i Małopolski);
• Armia "Karpaty" (gen. dyw. Kazimierz Fabrycy, 2 brygady górskie, zadania: osłona COP i skrzydła Armii "Kraków", zamknięcie przełęczy karpackich na drogach prowadzących ze Słowacji);
• Armia "Prusy" ( gen. dyw. Stefan Dąb-Biernacki, odwodowy związek operacyjny w trakcie koncentracji, zadania: wykonanie przeciwuderzenia wspomagającego działania Armii "Łódź" i "Kraków", działania obronne na łuku Wisły);
• Naczelny Wódz: marszałek Edward Śmigły-Rydz.